[vc_row no_padding=”yes”][vc_column][vc_single_image image=”2843″ img_size=”large” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row wrap_container=”yes” is_section=”yes” section_skin=”parallax” remove_margin_top=”yes” remove_margin_bottom=”yes” remove_border=”yes”][vc_column width=”1/4″][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]

Αντί Προλόγου

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έγιναν αφορμή, να νοιώσουμε έντονα την εσωτερική πόρτα της καρδιάς μας ν’ ανοίγει διάπλατα, να απλώνεται η αύρα της συμπάθειας, της εκτίμησης, της άνεσης, της έντασης, του χαρίσματος, της αγάπης, της λύτρωσης, της παύσης, της έγνοιας, του αγγίγματος, του βλέμματος, της χάριτος, της πλήρωσης.

Κάποιοι άνθρωποι που για χάρη τους γράφονται οι εσώτεροι χτύποι της ψυχής “επί χάρτου λευκού”.

Σε κείνους αφιερώνονται οι γραφές τούτες με ευγνωμοσύνη, γιατί ήταν για μας σαν πυγολαμπίδες στο στερέωμα κ’ είχαμε την τύχη να απολαύσουμε το φως τους έστω για λίγες στιγμές, για λίγες ανάσες.

Γι’ αυτούς, τους συνοδοιπόρους είναι το χάρισμα τους κ’ η εκζήτηση: «ένθα το έαρ θάλλει επίγειον ζωής, μέμνησο εμού ποιητικαίς λέξεσι εκτεθειμένον».

Μαρία Δικήτα[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/4″][/vc_column][/vc_row]